Morze Martwe jest położone w dolinie ryftowej ciągnącej się od terenów Syrii aż po kontynent afrykański. Niektórzy oceniają wiek tej formacji na 60 tysięcy lat. Wody rzeki Jordan i okresowo płynących strumieni były bogate w minerały. Spływająca woda wymywała różne składniki skał i złoża rud mineralnych. Intensywne parowanie wody w suchej okolicy doprowadziło do wysokiego stężenia soli w wodach jeziora.
Skład minerałów jest inny niż w typowej wodzie z oceanu. W morzu 97% soli stanowi chlorek sodu NaCl (sól kuchenna), ale w Morzu Martwym jest go tylko 8%.
Woda Morza Martwego ma zawiera 53% chlorku magnezu, 37% chlorku potasu, Ponadto w mniejszych ilościach obecne są też sód, chrom, cynk, mangan, miedź, żelazo i inne. Oprócz chlorków, jako aniony, występują też bromki, jodki, siarczany i węglany. Stężenie siarczanów SO42-, jest bardzo małe, natomiast stężenie bromków w wodzie jest najwyższe na świecie.
W świetle z prowadzonych na świecie badań istnieje wiele dowodów na to, że sól z Morza Martwego skutecznie wspomagać terapie łuszczycy, grzybic, różnego rodzaju zmian zapaleniowych skóry m.in. atopowego zapalenia skóry) a także skutecznie walczyć z trądzikiem i wypryskami skórnymi (polecana do walki z uporczywym trądzikiem młodzieńczym). Sól z Morza Martwego stosuje się również w stanach depresyjnych i schorzeniach nerwicowych (kąpiele solankowe).
W badaniach przeprowadzonych na Wydziale Dermatologii Uniwersytetu w Kiloni (Niemcy) stwierdzono, że w kąpiel w soli spowodowała wzmocnienie naturalnej bariery ochronnej skóry, wzrost nawilżenia warstwy rogowej, zmniejszenie szorstkości. Korzystny wpływ kąpieli w soli z Morza Martwego związany jest z wysoką zawartością magnezu.
Zmierzono penetrację elektrolitów poprzez ludzką skórę u zdrowych ochotników oraz u pacjentów z łuszczycą po kąpielach w Morzu Martwym lub w roztworach soli symulujących naturalne kąpielisko. U pacjentów z łuszczycą po codziennych kąpielach w Morzu Martwym w ciągu 4 tygodniowej kuracji obserwowano wzrost stężenia Br, Rb, Ca i Zn w organizmie.
Badania prowadzono w hipertonicznych roztworach soli, ale penetracja jonów poprzez zdrową ludzką skórę i przez skórę uszkodzoną przez łuszczycę została wykazana w sposób definitywny. To odkrycie sugeruje, że poprawa stanu chorego na łuszczycę następująca po kąpielach w soli z Morza Martwego zachodzi pod wpływem zaabsorbowanych minerałów na procesy biochemiczne w organizmie.
Organizm człowieka może uzupełniać niedobory magnezu przez skórę w czasie kąpieli. Warunkiem jest odpowiednie stężenie soli wynoszące minimum 1% (ze względu na stężenie fizjologiczne soli w organizmie człowieka wynoszące 0,9%, w roztworach o niższym stężeniu niż roztwór fizjologiczny proces wymiany jonów magnezu przez skórę będzie zachodzić w odwrotnym kierunku).
